Het Molukse volk leeft al eeuwenlang tussen twee werelden. Een wereld gevuld met eeuwenoude eiland tradities, doorgegeven van generatie op generatie, terug te linken naar de Alfoeren. En de wereld die de Nederlanders met zich meebrachten.
De Molukkers werden verleid door de welvaart die de Nederlanders in de zestiende eeuw aan hen verkondigde, maar wat de Molukkers niet wisten was dat de Nederlandse staat niet van plan was deze welvaart met hen te delen als gelijken.
Om het denken en handelen van de Molukse KNIL-militairen en hun families die 70 jaar geleden naar Nederland over kwamen beter te begrijpen is het belangrijk om stil te staan bij de eeuwenlange invloed van de Nederlandse kolonisten op de Molukse bevolking.
Foto: Andrea Luijten
In de tentoonstelling wordt daar uitgebreid aandacht aan besteed. Van het eerste contact met de Europeanen tot de oprichting van het Koninklijk Nederlands Indisch Leger – KNIL tot aan hun leven vandaag de dag in Nederland. Waarbij de eerste en de tweede generaties hun KNIL koffers vanuit Indonesië niet uitpakten omdat zij er van overtuigd waren terug te keren naar de Molukken en deze hoop niet wilden opgeven. Velen hadden ook een enorm heimwee en voelden zich in de steek gelaten door Nederland aan wie zij hun eeuwenlang trouw hadden gegeven.
Foto: Andrea Luijten
Opnieuw in Nederland tussen twee werelden
Gedurende de eerste twintig jaar stond de Nederlandse overheid erop dat de Molukkers in Nederland zouden verblijven totdat ze konden worden gerepatrieerd. Men ging er dus van uit dat ze tijdelijk in Nederland zouden zijn. Koffers bleven dicht. Er werd gedacht aan zes maanden, daarom hield de overheid ze doelbewust buiten de Nederlandse samenleving. Ze kregen geen kans om een Nederlandse burger te worden, maar werden als Indonesiërs beschouwd. Aangezien ze het Indonesische staatsburgerschap weigerden betekende dit dat ze statenloos waren. Aanvankelijk dacht men zelfs dat het niet nodig zou zijn de kinderen in het Nederlandse onderwijssysteem te integreren, hoewel dit uiteindelijk wel gebeurde.
De Molukkers verbleven op de speciale Molukse woonoorden en verhuisden uiteindelijk naar stenen huizen. Waar zij in Molukse wijken gingen wonen. Waarbij het besef kwam dat zij niet meer zouden terugkeren en daardoor lange tijd nog in In Twee werelden zouden verblijven.
